Классификация форм СКД

В основу классификации форм СКД могут быть положены следующие признаки:

I. Субъект СКД
- формы работы библиотеки (книжные выставки – «Минская международная книжная выставка-ярмарка», обзор литературы; вечер-импровизация «Пока горит свеча» и т.д.);
- формы работы клубных учреждений (вечер отдыха «Большой секрет для маленькой компании», дискотека «L’Osteria»);
- формы работы парков культуры и отдыха (праздник «Сказочный Карнавал» в Минске, день отдыха, театрализованные спортивные турниры «Белорусская федерация кикбоксинга и таиландского бокса»);
- формы работы музея (экскурсия, выставка «Литовские киноплакаты», «Игра Мафия», экспозиция);
- формы работы предприятий туризма (туристическая поездка, экскурсия, туристический поход);
- формы работы учреждений искусства: театр, филармония, концертный зал (концерт -Международный Фестиваль Джаза «JazzinMinsk-2014», спектакль «Чароўныя падарункі», репетиция и т.д.).

II. Комплексные показатели объектов СКД
- формы индивидуальной работы (консультация, собеседование, индивидуальное прослушивание, просмотр материала);
- формы групповой работы (вечер встречи, диспут, лекция, доклад, тренинги,кружки);
- формы массовой работы (праздник, фестиваль, культурно-спортивная олимпиада, чемпионат,парад).

III. Социально-демографические характеристики СКД
1. По возрасту:
- формы работы с детьми и подростками (праздники детских книг «Как хорошо уметь читать!», демонстрация мультфильмов);
- формы работы с молодежью (дискотека, обряд совершеннолетия, обряд посвящения);
- формы работы с людьми среднего возраста (30-40 лет) (вечер «Для тех, кому за…», Дни профессий);
- формы работы с людьми старшего поколения (60 и более лет) (вечер чествования ветеранов «Память поколений», серебряная, золотая свадьбы).
2. По полу:
- формы работы с женщинами (конкурс красоты «Мисс Минск», конкурс моды «Млын моды», Клуб деловых женщин «Юго-запад»);
- формы работы с мужчинами (спортивно-военные эстафеты, проводы в армию);

3. По семейному положению:
- формы работы с молодыми семьями (консультации психологов, врачей, педагогов, экономиста);
- формы работы с семейными людьми (дни семьи, семейные юбилеи, семейные вечера, эстафета «Мама, папа и я - спортивная семья»);
- формы работы с многодетными семьями (чествование трудовых династий, вечер-портрет, Клуб многодетных семей «Большая семья»)

Таким образом, форма СКД - структура содержания профессиональной деятельности учреждений культуры и предприятий туризма, опредмеченная системой специальных методов и средств, событийно-художественной и организационно-методической основой.

22. Роман Гисак

Роль технологических аспектов в практике СКД.

Технологии СКД – совокупность правил, приемов, взаимодействие на сознание и поведение людей в сфере ИКД и СКД

По уровню разработки и внедрения технологий, можно говорить о:

• крупномасштабных технологиях на уровне страны, республики, региона;

•макро технологиях в отдельных городах, трудовых объединениях, социальных и общественных институтах и т.д.;

•микро технологиях, которые направлены на определенные общественные процессы и рассчитаны на небольшие группы людей.

Технологические аспекты СКД.

Технологии наработанные в сфере культуры досуга приобрели обще социальное значение, превратились в социальные технологии.

С. Брусов рассматривает технологии как средства обмена человеческими способностями и потребностями личности.

Теоретическое и практическое исследование разных методик СКД позволяет утверждать, что технология охватывает основные закономерности разработки и использования средств, форм и методов в целом, наиболее типовые условия и универсальные способы культурной деятельности.

В основе СК технологий лежит программно-целевой принцип. Формирование и реализация этих технологий определяются социальным заказом, который требует педагогически правильной постановки и инструментария целей и задач деятельности.

На основании выделенных общих и специфических алгоритмов культурно - досуговой деятельности мы можем выделить следующую типологию технологии культурно-досуговой деятельности.

1. Общие технологии, содержащие в себе общие алгоритмы культурно-досуговой деятельности, в которых анализируются общие формы и виды организации досуга для всех народов, независимо от того, в какой части планеты они проживают.

2. Функциональные технологии, несущие в себе те направления культурно - досуговой деятельности, которые определяют особенности национальных культур и органически вписываются в живую ткань традиций и обрядов этнических культур.

3. Частные технологии, выявляющие культуротворческий потенциал собственно инновационные формы и связанные по большей части с авторскими программами культурно - досуговой деятельности.

23. Насеня Настя
Класіфікацыя тэхналогій СКД: агульная характарыстыка

Сацыяльна-культурная дзейнасць - дзейнасць сацыяльных суб'ектаў, сутнасць і змест якой складаюць працэсы захавання, трансляцыі, асваення і развіцця традыцый, каштоўнасцей, нормаў у сферы мастацкай, гістарычнай, духоўна-маральнай, экалагічнай і палітычнай культуры. Тэхналогіі, напрацаваныя ў сферы культуры вольнага часу, набылі агульнасацыянае значэнне, ператварыліся ў сацыяльныя тэхналогіі. Тэрмін “тэхналогія” ў культуралогіі яшчэ не набыў шырокага распаўсюджвання, можа быць, таму што ён заўсёды звязваўся з вытворчасцю. Так, у Філасофскім энцыклапедычным слоўніку запісана, што тэхналогія - гэта сукупнасць метадаў апрацоўкі, вырабу, змянення стану, уласцівасцей, формы сыравіны, матэрыялу ці паўфабрыкату, ажыццяўляемых у працэсе вытворчасці прадукцыі. Даследаванне дзейнасці сацыяльна-культурных інстытутаў паказала, што працэс культуратворчай дзейнасці прадугледжвае адказ не толькі на пытанне "Што?", але i "Як?". Да таго ж элементамі майстэрства работнікаў культурна-асветных устаноў з'яуляюцца веды, уменні i тэхніка, якія пры ўдала выкарыстаных зносінах, спалучаных з прафесійным захапленнем, пераканальнасцю, верай i імправізацыяй, лагічна аб'яднаць у тэрмін "тэхналогія". Дзейнасць многіх устаноў, прадпрыемстваў культуры краіны стала базай для стварэння новых сацыяльных тэхналогій у сферы культуры. Безумоўна, распрацоўка сацыяльных тэхналогій у сацыякультурнай сферы звязана з пэўнымі складанасцямі, паколькі гэтая сфера характарызуецца дынамізмам, мае сацыяльна адкрыты характар, у ёй дзейнічае вялікая колькасць разнапрофільных сацыяльных інстытутаў. Тым не менш шэраг даследчыкаў культурнай дзейнасці ўвялі у свой тэзаўрус разглядаемае паняцце. С. Брусаў разглядае тэхналогіі як сродкі абмену чалавечымі здольнасцямі і патрэбнасцямі асобы, паміж духоўнай і матэрыяльнай вытворчасцю. Тэарэтычнае i практычнае даследаванне розных методык сацыяльна-культурнай дзейнасці дазваляе сцвярджаць, што тэхналогія ахоплiвае асноўныя заканамернасцi распрацоўкi i выкарыстання сродкаў, формаў i метадаў у цэлым, найбольш тыповыя ўмовы i унiверсальныя спосабы культурнай дзейнасць. У аснове сацыяльна-культурных тэхналогій ляжыць праграмна-мэтавы прынцып. Фармiраванне i рэалiзацыя гэтых тэхналогiй вызначаюцца сацыяльным заказам, які вымагае педагаічна правiльнай пастаноўкi i iнструментоўкi мэт i задач дзейнасцi. Мэта ў гэтым выпадку выступае як спосаб інтэграцыі розных дзеянняў i намаганняў суб'ектаў сацыяльна-культурнай дзейнасцi ў пэўнай паслядоўнасцi. Яна вызначаецца з пункту гледжання канкрэтных задач, якія стаяць перад соцыумам, з улiкам спецыфiкi i магчымасцей канкрэтнага сацыяльна-культурнага інстытута, запытаў i iнтарэсаў насельнiцтва, характару іх працоўнай дзейнасцi i вытворчых умоў, з улiкам каардынацыi намаганняў з іншымі сацыяльнымi структурамi i iнстытутамi. У цэлым тэхналогіі, якія прымяняюцца ў сферы культуры і вольнага часу, можна падзяліць на асноўныя групы: агульныя, функцыянальныя і дыферэнцыраваныя: 1) агульныя тэхналогіі арыентуюць на найбольш характэрныя працэсы, якія адбываюцца ў культурна-забаўляльнай дзейнасці (напрыклад: працэс укаранення гасразліковых механізмаў у практыку устаноў культуры і вольнага часу); 2) функцыянальныя (галіновыя) тэхналогіі ў сваёй аснове ўтрымліваюць розныя напрамкі культурна-забаўляльнай дзейнасці, г.зн. сукупнасць метадаў і сродкаў для рэалізацыі пэўнага ўтрымання сферы культуры і вольнага часу (прыкладам служыць тэхналогія інфармацыйна-пазнавальнай і асветніцкай дзейнасці, тэхналогія самадзейнай творчасці і шэраг іншых); 3) дыферэнцыраваныя тэхналогіі ўяўляюць сабой методыкі, накіраваныя на працу з асобнымі катэгорыямі насельніцтва і рознымі ўзроставымі групамі.

Источник: http://5fan.info/rnaotrrnapolujgotr.html

Поиск по сайту: