Сурет 4.6 «Кейнс кресі» моделі 10 страница

IS₁ LM₂

e₁

r*

r₁ e₁

IS

0 Y₁ Y₂ Y 0 Y₁ Y₂ Y

a) ә)

Сурет 13.7 Құбылмалы валюта бағамы кезіндегі ақша-несие саясаты

Құбылмалы валюта бағамы кезінде төлем балансының тапшылығын жою үшін ұлттық валютаның бағамы төмендеуі тиіс (сурет 13.7ә). ОБ валюта нарығының қызметіне араласпай-ақ, айырбас бағамының еркін құбылуына мүмкіндік береді, соның салдарынан валютаның құнсыздануы таза экспорттың өсуін ынталандырады, және сәйкесінше, жиынтық сұраныс пен ұлттық табыс ұлғаяды. Табыстың өсуі ақшаға деген сұранысты арттырып пайыз мөлшерлемесін өсіреді. IS қисығы оңға жылжиды, яғни ішкі пайыз мөлшерлемесі әлемдік пайыз мөлшерлемесіне тең болғанша дейін және үш график бір нүктеде қиылысқанға дейін жылжи береді. Тек осы нүктеде ғана капиталдың сыртқа кетуі мен валюта бағамының төмендеуі тоқтатылады.

Сонымен, құбылмалы валюта бағамы кезінде кіші ашық экономикадағы ынталандырушы ақша-несие саясатының нәтижесі тиімді болып табылады, өйткені ұлттық табыстың өзгеруіне айтарлықтай әсер етеді, яғни ұлттық валюта бағамының төмендеуінен таза экспорт пен ақша массасының өсуі нәтижесінде ұлттық табыс артады. Мұндай жағдайда ақша массасының өсуі ішкі сұранысты емес, сыртқы сұранысты ынталандыратынын айтқан жөн. Ішкі пайыз деңгейі алдымен төмендейді, сосын бастапқы деңгейіне өседі және сәйкесінше, ұлттық табыстың ұлғаю факторы ретінде инвестиция емес, таза экспорт қарастырылады.

Басты қорытындысының мәні мынада, яғни ашық экономика жағдайын-дағы макроэкономикалық саясаттың нәтижелері маңызды дәрежеде валюта бағамының режиміне тәуелді болып табылады.

Бюджет-салық саясаты ұлттық табысқа тек тіркелген валюта бағамы кезінде ғана әсер ете алады. Бұл осы саясаттың салдары пайыз мөлшерлеме-сінің өзгеруіне және капиталдың сыртқа ағылуына немесе ішке құйылуына алып келуімен түсіндіріледі. Төлем балансының пайда болған оң немесе теріс сальдосы валюталық интервенциялар арқылы ақша массасының ұлғаюына алып келеді. Содан бюджет-салық саясатының тиімділігі арта түседі. Құбылмалы валюта бағамы кезінде төлем балансының нөлдік сальдосы валюта бағамының өзгерісінен бұзылады, бағамның өзгеруі экспорт пен импортқа әсер ете отырып бюджет-салық саясатын тұрақтандырады немесе оның тиімділігін жоққа шығарады.

Ақша-несие саясатының тиімділігі де сол валюта бағамына байланысты болады. Тіркелген валюта бағамы кезінде ОБ ақша массасын өзгерту бойынша дербес саясат жүргізу мүмкіндігінен айырылады. Айналымдағы ақша санын өзгертудегі кез-келген талпыныстар пайыз мөлшерлемесінің деңгейін өзгерте береді. Ол капитал қозғалыстарын өзгертеді және төлем балансы тепе-теңдігінің бұзылуына алып келеді. Сыртқы тепе-теңдікті қалпына келтіру үшін ОБ ақша массасының шамасын кері бағытта өзгертуге мәжбүрлі түрде шешім қабылдайды. Егер мемлекет тіркелген валюта бағамы тәртібінен бас тартса, онда ақша-несие саясаты ашық экономикадағы макрореттеудің тиімді құралына айнала алады. Оның тиімділігі былай түсіндіріледі, яғни ақша массасының ұлғаюы пайыз деңгейін төмендетеді. Ұлттық валютаның бағамы төмендеп, қосымша ынталандырушы тиімділік пайда болады.

Сонымен, мемлекеттің ашық экономикадағы макроэкономикалық саясатының тиімділігін арттырудағы мәселелерді шешу сол саясат құралдары-ның сәйкес үйлесімділіктерін қажет етеді.

Қандай да бір мемлекет валюта бағамының тәртібін таңдай отырып, бір уақытта ішкі макроэкономикалық реттеудің құралдарын да анықтап алуы тиіс. Және керісінше, ішкі макроэкономикалық саясаттың басымды мақсаттарын (экономикалық өсу, инфляциямен күрес, әлеуметтік көмек шараларын күшейту және т.б.) анықтай отырып, қолданыстағы кез-келген сыртқы макроэкономика-лық саясаттың дәл осы мақсаттардың орындалуына кепілдік бере алмайтынын да ескерген жөн.

Қорытынды

1. Ашық экономика – әлем мемлекеттерінің бір-бірімен өзара тауарлар мен қызметтерді экспорттайтын және импорттайтын, әлемдік қаржы нарығында несиелік алып-сату қатынастарын жүзеге асыруға негізделген макроэкономиканың жүйелік қатынастары. Ашық экономика мынадай екі жағдайға негізделеді: 1) Елдер тауарлар мен қызметтерді экспорттайды және импорттайды. 2) елдер әлемдік қаржы нарығында несие алады және береді.

2. Ашық экономикада өндірілген өнімді төрт негізгі құрауыштарға бөлуге болады: отандық тауарлар мен қызметтерді тұтыну; отандық тауарлар мен қызметтерге инвестициялық шығындар; отандық тауарлар мен қызметтерді мемлекеттің сатып алуы; елдің ішінде өндірілген тауарлар мен қызметтер экспорты.

3. Ашық экономиканы кіші (шағын) және үлкен (ірі) деп бөледі. Кіші (шағын) ашық экономика – кішігірім елдің экономикасы, оның әлемдік нарығындағы үлесі аз ғана, ол әлемдік пайыз мөлшерлемесіне айтарлықтай әсер ете алмайды. Сондықтан пайыз мөлшерлемесі сырттан берілген, экзогендік түрде қабылданады. Үлкен (ірі) ашық экономика – оның ауқымына байланысты пайыз мөлшерлемесі елдің ішіндегі экономикалық процестер әсерінен қалыптасады. Ірі елдің экономикасы (АҚШ, Жапония, Қытай, Германия). Бұл елдер әлемдік қор жинағы мен инвестицияның едәуір бөлігіне ие болғандықтан әлемдік пайыз мөлшерлемесіне айтарлықтай әсер ете алады.

4. Ашық экономиканың негізгі белгілері: ЖҰӨ-дегі сыртқы сальдо квотасы; өндіріс көлеміндегі экспорт үлесі; тұтынудағы импорт үлесі; ішкі инвестицияға қатысты шетелдік инвестицияның үлесі.

5. Манделл-Флеминг үлгісі – тұрақты және құбылмалы айырбас бағамы жағдайларында жүргізілетін экономикалық саясат нәтижелерін бағалау мақсатында қолданылатын шағын ашық экономика үлгісі. Манделл-Флеминг үлгісі бойынша шағын ашық экономика әлемдік экономиканың тек аз ғана бөлігін құрайды, сондықтан оның дамуы үшін барлық параметрлер әлемдік рыноктан, яғни сырттан беріледі. Ашық экономика үшін Манделл-Флеминг үлгісі ең алғаш рет ХХ ғасырдың 60-жылдарында қалыптасты және ІS-LМ үлгісінің жетілдірілген нысаны болып табылады. Екі үлгі де қысқа мерзім кезеңін және бағаның тұрақтылығы мен өндіріс көлемінің (жиынтық табыстың) өзгеруін қарастырады. Олардың айырмашылықтары ІS-LМ жабық экономиканы, Манделл-Флеминг ашық шағын экономиканы қарастырады.

Дәріске арналған әдістемелік кеңестер:

1. Студентке тақырыпты оқу барысында ашық экономиканың мәнін, түрлерін, сонымен қатар, Манделл-Флеминг үлгісін құра білуі қажет.

2. Тақырыпта қаралатын сұрақтарды толығымен графиктер арқылы түсіндіре білуге назар аудару керек.

14-тақырып. Жалпы шолу дәрісі

Халықаралық сауда теориялары. Сауда саясаты

Мақсаты: халықаралық сауданың теорияларына сипаттама беру, мемле-кеттің сыртқы сауда саясатындағы негізгі әдістерді қарастыру, сауда саясатын-дағы негізгі тосқауылдардың түрлерін анықтау. Әсіресе, Қазақстанның әлемдік сауда жүйесіндегі алар орны мен рөлін ашып көрсету.

Дәріс жоспары:

1. Халықаралық сауда: мәні, факторлары, теориялары.

2. Мемлекеттің сауда саясаты: протекционизм және еркін сауда.

3. Сауда саясатындағы тарифтік және тарифтік емес шектеулер.

4. Халықаралық сауда жүйесіндегі Қазақстанның алатын орны.

Негізгі түсініктер: халықаралық сауда;абсолютті артықшылықтар тео-риясы; салыстырмалы артықшылықтар теориясы; Хекшер-Олин теориясы; Леонтьев оғаштығы; Рыбчинский теоремасы; «Голланд ауруы»; Портер теориясы; протекционизм; еркін сауда (фритредерстік); сауда саясаты; кеден баждары; тарифтік емес шектеулер; демпинг; эмбарго; т.б.

Тақырыптың мазмұны.

Халықаралық сауда – әртүрлі мемлекеттердің ұлттық шаруашылықтарының арасында жүретін тауар мен қызмет айырбасы. Халықаралық сауданың негізі – халықарлық еңбек бөлінісі. Халықаралық еңбек бөлінісі жеке елдердің мамандандырылуын сақтайды. Олардағы өндіріс қызметінің әртүрлі саласын белгілі түрге мамандандырады. Нәтижесінде өндіріс пен ғылыми техникалық қызметтерді тауарлармен айырбастау жағдайын туғызып, халықаралық сауда дами түседі.

Сыртқы сауда – тауарлар мен қызметтерді сырттан әкелуден және оларды сыртқа шығарудан құралады. Әрбір елдің сыртқы сауда нәтижесі сауда балансынан көрінеді. Егер шығарылған тауар құнынан артық болса, онда оны сауда балансының оң сальдосы дейді. Керісінше жағдай болғанда пассивті сауда балансын құрайды.

Халықаралық сауданың тиімділігі теориясына айтарлықтай үлес қосқан ағылшын экономистері А. Смит, Д. Рикардо, Дж.Ст. Милль болды.

Абсолютті артықшылықтар теориясының негізін қалаған А. Смит болды. Оның теориясы бойынша халықаралық сауда әртүрлі елдердегі тауар өндірісінің абсолютті шығындарының айырмашылығына негізделуі тиіс.

А. Смиттің ойынша, әрбір ел басқа елге қарағанда, еркін нарық жағдайында өндірісіне аз шығын жұмсайтын тауарға маманданғаны дұрыс.

А. Смит әр елде белгілі тауарларды аз шығынмен өндіруге мүмкіндік беретін ерекше табиғи жағдайлар мен ресурстар бар екенін атап көрсетті.

А. Смиттің абсолютті артықшылықтар теориясын толықтырған және әрі қарай дамытқан Д. Рикардо болды. Ол өзінің салыстырмалы артықшылықтар теориясын ұсынды. Ол өзінің «Принципы политической экономии» еңбегінде, егер екі елдің біреуі абсолютті артықшылыққа ие болмаса, онда елдер арасында сауданың қалай мүмкін болатындығын дәлелдеген.

Салыстырмалы артықшылықтар теориясы – қандай да бір ел мамандандырылған өндіріс пен сауданы басқа мемлекетпен салыстырғанда баламалы (салыстырмалы) шығындары аз болатындай етіп жүзеге асыруы керек. Сонда жалпы өнім де жоғары деңгейде болады.

Салыстырмалы артықшылықтар теориясында сыртқы сауданың шарты абсолюттік шығындар айырмашылығы болуы міндетті еместігін және абсолюттік артықшылық болмаса да сыртқы сауданың тиімді екенін пайымдады.

Д. Рикардоның ойынша, елдер салыстырмалы арзан тауарларды сыртқа шығарып (экспорттап), ал өз еліне қарағанда шет елдерде аз шығын кететін тауарларды әкелуі тиіс. Әр ел басқа елге қарағанда абсолюттік шығындары жоғары болса да салыстырмалы шығындары төмен өнімдер өндіруге мамандануы керек.

Ағылшын экономисі Дж.Ст. Милль тауар айырбасы қандай баға арқылы жүзеге асырылады деген сұраққа жауап бергісі келді. Оның ойынша, импортталатын тауарлар бағасы экспортталатын тауарлар бағасымен өлшенеді. Басқаша айтақанда, айырбас бағасы импорт пен экспортты теңестіретін сұраныс пен ұсыныс заңына байланысты анықталады. Милльдің халықаралық сауда теориясы: тауарына сұранысы бар және шетел тауарларын көп қажет етпейтін ел әрқашанда ұтады деген қағидаға негізделеді.

Қазіргі батыс экономистері (неоклассикалық теория өкілдері)

Д. Рикардоның халықаралық сауда теориясын одан әрі дамытып жетілдірді. Бұл бағыттағы теорияның дамуына зор үлес қосқан швед ғалымдары Эли Хекшер және оның шәкірті Бертиль Олин, американдық ғалым П.Самуэльсон (Хекшер-Олин үлгісін математикалық түрде экономикалық тәжірибеге бейімдеп берді) болды. Сондықтан аталмыш үлгіні батыста Хекшер-Олин-Самуэльсон үлгісі деп те атайды.

Хекшер-Олин үлгісін өндіріс факторлары сәйкестігінің теориясы деп атайды. Әр елде тарихи және географиялық ерекшіліктеріне байланысты өндіріс факторлары – еңбек, капитал және жер ресурстары әркелкі орналасқан. Соған байланысты неоклассиктердің тұжырымдауы бойынша: жұмыс күшінің артықшылығы бар елдерге көп еңбек жұмсалатын тауарларды өндіруге маманданған тиімді, ал капитал артықшылығы бар елдер капиталды көп қажет ететін тауарларды экспорттағаны дұрыс.

Хекшер-Олин үлгісі бірнеше рет тексерілді. Американ экономисі В. Леонтьев 1954 жылы өзінің мақаласында: «1947 жылы капитал артықшылығына ие АҚШ елі еңбекті көп қажет ететін тауарларды шетке шығарды» деп жазды. Бұл әрине Хекшер-Олин теориясына қайшы келді. Аталмыш сәйкессіздік «Леонтьев қайшылығы (парадоксы)» деген атқа ие болды.

1991-жылы американ экономисті Майкл Портер «Елдердің бәсекелестік артықшылықтары» зерттеулерін жүргізді (орыс тілінде «Халықаралық бәсекелестік» деген атпен басып шығарды). өндірісі жағынан дамыған сегіз елдең 100 шақты саласын қамтып, ауқымды статистикалық мәліметтерді талдау негізінде дайындалған бұл зерттеуде мүлдем жаңа әдістерді халықаралық саудада қалай қолдану керектігі жазылған болатын. Осы әдіске сілтеменің бірі келесідей: «Халықаралық саудада елдер бәсекелеспейді, керісінше фирмалар бәсекелеседі. Фирма бәсекелестік артықшылықты тудырады және ұстанады, бұл үшін мемлекеттің осы процестегі ролін түсіну керек».

Бәсекелестік барысында фирма стратегиясына екі мүмкіндік әсер етеді:

1. Саланың құрылымы, мұнда фирма іс-әрекет жасайды, әсіресе, бәсекелестікке, соның ішінде салалық бәсекелестікке төмендегідей 5 (бес) фактор әсер етеді:

1) жаңа бәсекелестердің пайда болуы;

2) жаңа тауарлардың пайда болуы;

3) жеткізіп берушілердің саудаласа білуі;

4) сатып алушылардың саудаласа білуі;

5) ескі бәсекелестердің өзара бәсекелесуі.

2. Саладағы фирманың алатын орны, оның рөлі бәсекелестік артықшылықпен анықталады. Фирма бәсекелестік артықшылығы болған жағдайда ғана өз бәсекелестерінің алдына шығады:

1) Фирмалардың тауарларды өндіріп және бәсекелестеріне қарағанда оны салыстырмалы бағамен сата білуі олардағы шығынның төмен екендігін куәландырады.

2) Тауарлапдың дифференциясы немесе фирманың тауар сатып алушыларының қажеттілігін қанағаттандыра алуы, яғни жоғары сапалы тауарды немесе қолдану қасиеттеріне қарай тауарды ұсынуы.

Жоғарыда айтылған бәсекелестік және бәсекелестік стратегия сыртқы және ішкі нарықта бірдей дәрежеде қолданылады.

Мемлекеттік сыртқы сауда саясаты екі типте жүргізіледі: протекционизм және еркін сауда (фритредерство).

1. Протекционизм (латынша «protectio» - қорғау) – жергілікті тауар өндірушілерді шетелдік бәсекелестерден қорғау саясаты.

Протекционизм капиталдың алғашқы қорлануы кезінде (ХУІ-ХУІІІ ғ.ғ) пайда болды. Оның теориялық негізін меркантилистер құрды және бас кезінде Францияда кең таралды. Ресейге Петр І-нің билік еткен кезеңінде келді.

Протекционистік саясатты жақтаушылардың агрументтері:

1. Протекционизм ұлттық ресурстарды пайдалану деңгейін көтереді.

2. Протекционизм импорттық салықтарды қолданып экономикалық тиімділікті арттырады.

3. Протекционизм өзінің экономикалық дамуына келеңсіз жағдайларға ұшыраған салаларды көтеруге мүмкіндік береді.

4. Протекционизм тек өте үстіртін жағдайларда (төлем балансы тапшылығы, ұлттық экономиканы шетелдік субъектілердің бәсекесінен қорғау үшін) қолданылады.

Сондай-ақ, протекционизмді жақтаушылар оның әлеуметтік-экономикалық артықшылықтарын атап көрсетеді:

- протекционизм елдердің қауіпсіздік қабілетін ұстауға жағдайлар жасайды. Әр ел өзінің ұлттық қауіпсіздігіне қажетті стратегиялық маңызды салалардың (ауыл шаруашылығы, тамақ өнеркәсібі, металлургия және т.б.) дамуын қамтамасыз етуі қажет;

- протекционизм өмір сүру деңгейі мен сапасы төмен елдерді дамыған елдерден қорғау үшңн қажет;

- протекционистік саясат кейбір әлеуметтік топтар мен экономикалық қызметтерді (крестьяндық, ұлттық қолөнерді) сақтап қалуға мүмкіндік береді.

2. Фритредерлік (ағылшынша «freetrade» - еркін сауда) саясат – ішкі рынокқа шетел капиталы мен қызметтерді енгізуді қолдау.

Фритредерлік ХVІІІ ғасырда Ұлыбританияда пайда болды.

Еркін сауданы жақтаушылардың аргументтері:

1. Фритредерлік еркін саудаға қатысушы елдердің тұрмыс деңгейі мен сапасын көтереді.

2. Фритредерлік бәсекенің дамуына жағдайлар жасап, отандық өндірушілердің жаңа, сапалы тауарлар өндіруге ынтасын көтереді.

3. Фритредерлік жаңа рыноктардың дамуына мүмкіндік тудырады.

4. Фритредерлік өндірістік ресурстардың елдер арасында оңтайлы бөлінуін қамтамасыз етеді.

Протекционистер және фритредерліктердің көзқарастарын салыстыра келе мынадай тұжырым жасауға болады: протекционистер қысқа мерзімді мүдделерді көздейді, фритредерліктер ұзақ мерзімді мақсаттарға негізделеді. Алайда нақты елге протекционизм тиімді, ал фритредерлік зиян деп немесе, керісінше айтуға болмайды. Итальян экономисі В. Парето айтқандай: «Қандай да бір елдің белгілі бір уақыт мерзімінде өзінің экономикалық және әлеуметтік жағдайын біле отырып, ол елге сол уақытта қандай саясаттың қажет екенін анықтап алу қажет – протекционистік пе, әлде еркін сауда ма».

Сауда саясаты тарифтік немесе тарифтік емес құралдар арқылы жүзеге асады. Сыртқы сауданы шектеудің кең тараған әдісі – импорттық тарифтер: кеден (баж) салығы. Кеден салығы шетел тауарларына салынады, нәтижесінде тауарлар қымбаттайды, сұраныс азаяды. Кеден салықтары фискалдық қызмет атқарады, яғни ол мемлекет бюджетін толықтырудың негізгі көзі болып табылады.

Алайда импорттық тарифтер отандық тұтынушыларға біршама зиян әкеледі, өйткені тарифтерді енгізу импорттық тауарларды қымбаттатады, нәтижесінде отандық сатып алушылар қосымша салық төлейді.

Экспорттық тариф – мемлекеттің экспорттық тауарларды реттеу үшін қолданылатын құрал. Экспорттық тариф ішкі бағаны әлемдік деңгейден төмендетеді, нәтижесінде ішкі тұтыну өседі де оның экспорты қысқарады. Бұл жағдайда ұлттық өндірушілер зиян шегеді, ал сатып алушылар ұтады, өйткені баға әлемдік деңгейден төмен.

Отандық өндірушілерді қорғау үшін протекционистік саясатта кедендік тарифтермен қатар баламалы әдіс, экспорттық субсидиялар қолданылады.

Экспорттық субсидиялар – үкіметтің экспорттық тауар өндірушілерге көрсететін қаржылық көмектері. Экспорттық субсидиялар бірнеше нысанда болады:

- экспортер-фирмаларға төмен пайызбен займдар беру;

- шетелдерде экспорттық өнімдерді өткізу үшін үкіметпен шығындар бөлу;

- экспортталатын өнім көлемін көбейту үшін салық жеңілдіктерін беру.

Экспорттық субсидиялар экономиканың экспорттық салаларының

дамуына жағдайлар жасайды және ұлттық өндірушілерге әлемдік рынокта бәсекелік артықшылық тудырады.

ХХ ғасырдың отызыншы жылдары халықаралық саудада жаңа кедергілер – тарифтік емес шектеулер пайда болды. Тарифтік емес шектеулерге мыналар жатады: а) сапа стандарты; ә) санитарлық шектеулер; б) құрал-жабдықтардың экологиялық талаптарға сәйкестігі; в) импортқа лицензия беруге шектеулер қою; г) нақты елдерде кейбір тауарлар түрін сатуға әкімшілік тиым салу.

Ең кең тараған тарифтік емес шектеулердің бірі – импорт пен экспортқа квота енгізу.

Импорттық квота – импорттық тауарлардың көлемін сандық шектеу. Импорттық квотаның екі түрі ажыратады: а) абсолюттік квота –берілген елге әкелуге рұқсат етілген тауарлар көлемі; ә) тарифтік квота – төмен ставка бойынша белгілі уақыт аралығында нақты тауар әкелуге рұқсат беру.

Экспорттық квота – экспорттық тауарлар көлемін сан жағынан шектейтін әдіс. Экспорттық квота ел экономикасы үшін экспорттың алатын рөлін көрсету үшін қолданылады. Мысалы, соңғы ХХ ғасырдың он жылдығында ЖІӨ-гі экспорт үлесі АҚШ пен Жапонияда 10%-ды, Англия мен Францияда -24%-ды, Германияда- 34%, Бельгияда - 70%-ды құрады.

Тарифтік емес шектеулерге сондай-ақ, демпинг пен сауда эмбаргосы жатады.

Демпинг – экспортер-өндірушілердің сыртқы рынокта тауарларын ішкі бағадан төмен бағамен сатуы. Демпингтің тұрақты және уақытша түрлері болады. Тұрақты демпинг-фирмалардың сыртқы рынокта монополиялық пайда табуы үшін ұзақ бойы тауарларын әлемдік рынокта төмен бағамен сату. Уақытша демпинг – тауарларды сыртқы рынокта өзіндік құнынан төмен бағамен сату. Демпингтің бұл түрі бәсекелесін рыноктан ығыстырып монополиялық билік орнату үшін уақытша қолданылады.

Сауда эмбаргосы – қандай да бір елдің басқа бір елге тауарлардың белгілі бір түрлерін экспорттауға немесе сол тауарларды импорттауға тиым салуы. Мұндай шектеулер экономикалық мүдделерді көздемейді, тек саяси себептерге байланысты жүзеге асырылады.

Қорытынды

1. Халықаралық сауда – әртүрлі мемлекеттердің ұлттық шаруашылықтарының арасында жүретін тауар мен қызмет айырбасы. Халықаралық сауданың негізі – халықарлық еңбек бөлінісі. Халықаралық еңбек бөлінісі жеке елдердің мамандандырылуын сақтайды.

Поиск по сайту: