Wizyta w Stanach Zjednoczonych

Michałowi udało się wreszcie polecieć do Stanów Zjednoczonych. Nie mógł się nacieszyć perspektywą spędzenia dwóch miesięcy u starszego brata. Wiedział, że nie będzie tam leniuchować. Żeby nie obciążać brata kosztami swojego utrzymania, pstanowił zatrudnić się jako pomoc kucharza w barze z hamburgerami. Miał piec mięso i wydawać porcje kelnerom. Nie zamierzał kpić ze swoich obowiązków, ale nie wiedział, że przez pół dnia będzie latać z wywieszonym językiem, żeby zdążyć wykonać przydzielone obowiązki. Na serio zaczęło iskrzyć między nim i szefem zmiany, kiedy udało mu się stłuc dzbanek z kawą i oblać nią czyściuteńkie spodnie pryncypała. Nie wiedział, czy ma uciekać przed wściekłością szefa, czy płacić za spowodowane przez siebie straty. Oczywiście musiał zrobić to drugie, a oprócz tego przeprosić serdecznie za swoją niezdarność. Na szczęście zwierzchnik dał się udobruchać i wspaniałomyślnie postanowił ostatni raz przebaczyć chłopakowi. I bardzo mu się to opłaciło, bo Michałowi udało się usprawnić i przyspieszyć obsługę klientów. Tak więc po powrocie do domu mógł się pochwalić, że z podróży udało mu się przywieźć nie tylko zarobione dolary i wspaniałe wrażenia, ale i nowe kwalifikacje, które będzie mógł wykorzystać w przyszłości.

162 słowa

Lot jastrzębia

Nad zakurzonym podwórzem krążył potężny jastrząb z rozłożystymi skrzydłami. Zatrwożone ptactwo rozpierzchło się w różne strony. Nagle drapieżnik złożył skrzydła i jak strzała runął na upatrzoną ofiarę. Biedne kaczątko zaskrzeczało przeraźliwie i już po chwili, potrząsane zakrzywionymi szponami, oddało życie. Drapieżca poszybował w zachmurzone niebo. Przez chwilę krążył w pobliżu drzewa, na którym założył gniazdo dla swoich piskląt. Przysiadł na najgrubszym konarze, ostrymi jak noże szponami i krzywym dziobem rozrywał na strzępy zdobycz. Połykał pospiesznie kęsy pożywienia, jakby bał się, że coś odbierze mu upolowaną żywność. Kiedy z kaczuszki nie zostało nawet piórko, rozłożył skrzydła i poszybował do gniazda. Tam ujrzał rząd otwartych dziobów swoich żarłocznych dzieci. Spokojnie zaczął dzielenie pożywienia między skrzeczące maluchy. Wyrzucał przeżute kęsy wprost z własnego żołądka. Opierzone stworzonka żarliwie otwierały małe dziobki. Troskliwa matka nikomu nie poskąpiła jedzenia. Wszystkie maluchy pożarły swoje przydziały, ale nie przestały się drzeć, żądając następnej porcji. Jastrzębia matka nie miała czasu na rozważania. Ponownie wzbiła się w powietrze, aby upolować choćby przepiórkę. Wiecznie głodne pisklęta czekały na posiłek, od tego zależało czy przeżyją. Żadne żywe stworzenie, oprócz człowieka, nie zabija przecież bez koniecznej przyczyny.

166 słów

Świat zwierząt

W świecie zwierząt każdy ma przypisane sobie cechy, które wyróżniają go spośród innych. Na przykład żyrafa wyróżnia się przysłowiową szyją, dzięki której może dosięgnąć najwyższych gałęzi drzew akacjowych. Żubr kojarzy się z upodobaniem do przebywania w nieprzebytych ostępach puszczy, dlatego określa się tak kogoś, kto porzuca zgiełk świata na rzecz przebywania w ciszy i na odludziu. Żuraw jest ptakiem słynącym z czujności. Z tej przyczyny osoby zawsze przygotowane na nieprzewidziane okoliczności, nie dające się zaskoczyć, przyrównuje się do żurawia. Niekorzystne skojarzenia budzi niestety wąż, a zwłaszcza żmija. To zwierzę wyobraża podstęp oraz krwiożercze skłonności. Nie każdy pamięta, że wiele węży to nieszkodliwi sprzymierzeńcy człowieka w zwalczaniu żarłocznych gryzoni. Żółw to symbol powolności. Niemrawe, powolne chodzenie to poruszanie się żółwim krokiem. Zupełnie inne wyobrażenie mamy o żbiku. Ten rzadki drapieżnik, należący do rodziny kotowatych, skacze szybko jak sprężyna i porusza się z wielką szybkością i zręcznością. Jest więc przeciwieństwem żółwiowego stylu życia. Warto jeszcze poświęcić słowo nietoperzom. Te nocne ssaki o niemożliwej do zaakceptowania urodzie i tajemniczym charakterze budzą przerażenie i obrzydzenie od wieków. A przecież są najczęściej poczciwymi stworzeniami, które żywią się nocnymi owadami albo sokiem z owoców. Niezbyt przyjemne porównanie do nietoperzy było kiedyś używane w stosunku do rodziców, którzy rzekomo: „niczego nie widzą, niczego nie słyszą, a wszystkiego się czepiają”.

182 słowa

Поиск по сайту: