|
|||||||
АвтоАвтоматизацияАрхитектураАстрономияАудитБиологияБухгалтерияВоенное делоГенетикаГеографияГеологияГосударствоДомДругоеЖурналистика и СМИИзобретательствоИностранные языкиИнформатикаИскусствоИсторияКомпьютерыКулинарияКультураЛексикологияЛитератураЛогикаМаркетингМатематикаМашиностроениеМедицинаМенеджментМеталлы и СваркаМеханикаМузыкаНаселениеОбразованиеОхрана безопасности жизниОхрана ТрудаПедагогикаПолитикаПравоПриборостроениеПрограммированиеПроизводствоПромышленностьПсихологияРадиоРегилияСвязьСоциологияСпортСтандартизацияСтроительствоТехнологииТорговляТуризмФизикаФизиологияФилософияФинансыХимияХозяйствоЦеннообразованиеЧерчениеЭкологияЭконометрикаЭкономикаЭлектроникаЮриспунденкция |
Алгарытм працы над рэфератам
1. Выбар тэмы. 2. Вызначэнне мэты, задач, аб’екта і прадмета даследавання. 3. Збор інфармацыі па тэме. 4. Афармленне бібліяграфічнага спісу. 5. Афармленне цытат (тэзісаў, канспектаў) з кніг і артыкулаў. 6. Напісанне ўступа, кожнага раздзела асноўнай часткі, заключэння. 7. Рэдагаванне. 8. Напісанне паведамлення на 5—7 хвілін. þ Звычайна рэфераты ацэньваюцца па наступных асноўных крытэрыях: — актуальнасць тэмы і зместу, тэарэтычны ўзровень, глыбіня і паўната аналізу фактараў, з’яў, праблем, якія адносяцца да тэмы; — навуковая абгрунтаванасць і ступень рэалізацыі пастаўленай мэты даследавання; — завершанасць і поўнасць рашэння ўсіх задач, пастаўленых аўтарам у працы; — інфармацыйная насычанасць, навізна, арыгінальнасць выкладу матэрыялу; — навуковасць выкладу матэрыялу; — структурная арганізаванасць, лагічнасць, граматычная правільнасць і стылістычная выразнасць; — пераканаўчасць, аргументаванасць, практычная значнасць і тэарэтычная абгрунтаванасць высноў, зробленых у рэфераце; — якасць афармлення работы. þ Падставай для зніжэння адзнакі можа служыць: — нядбайнае афармленне працы; — павярхоўны разгляд тэарэтычных пытанняў (занадта абмежаваная колькасць крыніц, неразуменне сутнасці навуковай праблемы, адсутнасць уласнага меркавання); — слабая сувязь паміж раздзеламі працы; — павярхоўны аналіз рэальнай сітуацыі. Даклад — від самастойнай навукова-даследчай працы, у якой аўтар даследуе сутнасць пэўнай праблемы; прыводзіць розныя пункты гледжання, а таксама ўласныя погляды на яе. Пры напісанні даклада спалучаюцца тры якасці даследчыка: уменне даследаваць матэрыял, фармуляваць высновы і кваліфікавана адказаць на пытанні. Даклады могуць насіць праблемны (“Дабро i Зло як два палюсы жыцця ў апавяданнях Анатоля Казлова”), абагульняльны (“Беларуская ваенная проза як адметная з’ява сусветнай лiтаратуры другой паловы ХХ стагоддзя”), параўнальны (“Праблема вiны i пакаяння ў творах Васiля Быкава i Генрыха Бёля”), даследчы (“Творчасць Васiля Быкава i экзiстэнцыялiзм: фiласофскiя i эстэтычныя перасячэннi”) характар. Адметнымі рысамі даклада з’яўляюцца: навуковы стыль выкладання; актуальнасць тэмы; змястоўнасць, глыбіня як адлюстраванне якасці ўспрымання і разумення праблемы; дакладнасць; самастойнасць высноў і палажэнняў. Навуковы стыль — гэта спецыфічны спосаб падачы тэкставага матэрыялу пры напісанні навуковых работ, асноўнымі прыкметамі якога з’яўляюцца наступныя: — сказы могуць быць доўгімі і складанымі; — могуць дастаткова шырока ўжывацца словы іншамоўнага паходжання і тэрміны; — ужыванне ўстаўных канструкцый тыпу “магчыма”, “на наш погляд”; — аўтарская (даследчыцкая) пазіцыя павінна быць “завуаляванай”, не ўжываюцца займеннікі “я”, “мой (пункт гледжання)”. þ Структура даклада можа быць наступнай: 1) тэма даследавання (яна павінна быць не толькі актуальнай, але і арыгінальнай); 2) актуальнасць даследавання (чым цікавы напрамак даследавання, у чым заключаецца яго важнасць, якія навукоўцы працавалі ў гэтым напрамку, якім пытанням у дадзенай тэме надавалася недастатковая ўвага, матывы выбару тэмы); 3) мэта працы (у агульных рысах адпавядае фармулёўцы тэмы даследавання і можа ўдакладняць яе); 4) задачы даследавання (канкрэтызуюць мэту працы, “раскладваючы” яе на часткі); 5) гіпотэза (навукова абгрунтаваная думка аб магчымых выніках даследчай працы, фармулюецца ў тым выпадку, калі праца носіць эксперыментальны характар); 6) аб’ект і прадмет даследавання; 7) уласныя разважанні — сістэма тэзісаў і аргументаў, падмацаваных прыкладамі з мастацкага тэксту і цытатамі з крытычнай літаратуры; 8) вывады даследавання, сфармуляваныя ў абагуленай, канспектыўнай форме, па магчымасці пранумараваныя (не больш за 4—5). þ Калі даклад прысвечаны творчасці пісьменніка, то ў ім павінна знайсці адлюстраванне даследаванне наступных аспектаў: агульная характарыстыка творчасці пісьменніка; біяграфічныя дадзеныя, уплывы; пісьменнік і яго эпоха, яго пазіцыя (сябры); асноўныя тэмы творчасці (творы, праблематыка); ацэнкі, значэнне яго творчасці. Патрабаванні да афармлення даклада такія самыя, як і пры напісанні рэферата. Даклад складаецца з тытульнага ліста; зместу (у ім паслядоўна паказваюцца назвы пунктаў даклада, а таксама старонкі, з якіх пачынаецца кожны пункт); уступу (фармулюецца сутнасць праблемы даследавання, абгрунтоўваецца выбар тэмы, вызначаюцца яе значнасць і актуальнасць, паказваюцца мэта і задачы, аб’ект і прадмет даследавання, даецца характарыстыка выкарыстанай літаратуры); асноўнай часткі, якая складаецца з раздзелаў (кожны раздзел доказна раскрывае тэму, мэту і задачы даследавання); заключэння (высновы або абагульненне па тэме даклада); бібліяграфічнага спісу; дадаткаў (схемы, табліцы, ілюстрацыі і інш.). Поиск по сайту: |
Все материалы представленные на сайте исключительно с целью ознакомления читателями и не преследуют коммерческих целей или нарушение авторских прав. Студалл.Орг (0.003 сек.) |